Roman Stanisław Dmowski (ur. 9 sierpnia 1864 w Kamionku, zm. 2 stycznia 1939 w Drozdowie) — polski polityk, publicysta polityczny, Minister Spraw Zagranicznych, poseł na Sejm Ustawodawczy RP oraz II i III Dumy. Współzałożyciel Narodowej Demokracji (endecji, ruchu narodowego), główny ideolog polskiego nacjonalizmu. Polski działacz niepodległościowy, postulujący w pierwszym etapie zjednoczenie wszystkich ziem polskich i uzyskanie autonomii w ramach Imperium Rosyjskiego, a później odzyskanie niepodległości w oparciu o sojusz z Rosją i ententą, zaś w opozycji do państw centralnych (w szczególności Niemiec). Związany z ruchem neoslawistycznym. Delegat Polski na konferencję paryską w 1919 i sygnatariusz traktatu pokojowego w Wersalu. Zagorzały przeciwnik polityczny Józefa Piłsudskiego i jego planów rozszerzenia granic II RP zbyt daleko na wschód od linii Curzona poprzez stworzenie państwa federacyjnego — wizji wielowyznaniowej i wielonarodowościowej Polski, twórca inkorporacyjnej koncepcji państwa narodowego, zakładającej polonizację ludności niepolskiej za tą linią.
Jak co roku – od prawie 40 lat gdy ufundowano tablicę Romana DMOWSKIEGO w warszawskiej katedrze św. Jana – spotykamy się wieczorem 2 stycznia aby modlić się za Jego Duszę, modlić się o błogosławieństwo dla Polski a w szczególności błogosławieństwo dla całego polskiego Obozu Narodowego. Pierwsze z tych mszy gromadziły m.in.: Leona Mireckiego, Napoleona Siemaszkę, Jana Zamoyskiego, Witolda Staniszkisa, Leona Mrzygłockiego, Wiesława Chrzanowskiego – dziś gromadzi się na nich przy tablicy Dmowskiego już trzecie Pokolenie Narodowców.