Powszechnie wyobrażamy sobie, że początek wojny jest wtedy, gdy zostanie militarnie przekroczona granica państwa. Jest to bardzo błędne myślenie, ponieważ to jest ostatni etap napaści na państwo. Jakie są wcześniejsze etapy i jaki jest ratunek, o tym opowiada Jurij Bezmienow w swoim wykładzie „Jak napaść na państwo”.

Cztery etapy napaści na państwo:

Wygląda na to, że fazę demoralizacji mamy już za sobą, zakończyła się ogromnym sukcesem, a obecne akcje KOD doskonale wpisują się w fazę destabilizacji, która poprzedza krótkotrwały kryzys zakończony wojną domową lub obcą interwencją. Kończący atak etap normalizacji spowoduje przyciśnięcie Polski i Polaków butem obcych interesów i ekonomicznego drenowania, które zamieni cały naród w niewolników.

Pamiętajmy, że nadzieja i proste rozwiązanie problemu, wyartykułowana została w ostatnim akapicie niniejszej publikacji.

Transkrypcja wykładu Jurija Bezmienowa

Przedmiotem wykładu jest omówienie najskuteczniejszego sposobu podboju państwa z wykorzystaniem metody przewrotu ideologicznego. Zacznijmy od definicji.

Przewrót ideologiczny – jawne, legalne działanie (w myśl prawa nie jest to przestępstwo) zmierzające do zmiany znaczenia słów, a tym samym sposobu myślenia i postrzegania rzeczywistości prowadzące do zmiany kultury, ideologii, tradycji i wartości.

Dywersja – odwracanie uwagi od wrogiej działalności podjętej w celu zniszczenia atakowanego kraju, ludności lub terytorium

Dla powodzenia przewrotu ideologicznego ważna jest akcja i reakcja, nie jest możliwe przeprowadzenie przewrotu jeżeli atakowany kraj lub społeczeństwo aktywnie nie współpracuje. Inicjator, agresor bądź dywersant musi otrzymać odpowiedź zwrotną od atakowanego celu. Brak odpowiedzi, czyli pewnych społecznych reakcji uniemożliwia przeprowadzenie całej akcji.

Zasady przewrotu ideologicznego prowadzonego metodą małych kroków opracował chiński filozof Sun-Tzu 2500 lat temu. Po długiej medytacji stwierdził, że najbardziej szkodliwym, najbardziej barbarzyńskim, a co najważniejsze najbardziej nieskutecznym instrumentem polityki państwowej jest wojna z wykorzystaniem siły militarnej. Prawdziwy sukces polityczny państwa nie jest możliwy do osiągnięcia na polu bitwy. Szczytem polityki jest zwycięstwo nad wrogiem bez prowadzenia walki zbrojnej. Zwycięstwo i podbój bez użycia siły militarnej jest możliwe jeżeli zniszczony zostanie system wartości atakowanego kraju lub społeczeństwa po przez podbój ideologiczny. Akcję podboju ideologicznego należy prowadzić tak długo aż przeciwnik nie zmieni całkowicie postrzegania rzeczywistości i zagubi swoje wartości, a wartości i cywilizację atakującego zacznie postrzegać jako swoje własne. Atakowane społeczeństwo lub kraj w wyniku przeprowadzonego przewrotu ideologicznego powinien postrzegać swojego wroga jeśli nie jako atrakcyjną alternatywę to przynajmniej możliwą alternatywę w myśl zasady „LEPIEJ BYĆ RAZEM Z WROGIEM NIŻ BYĆ MARTWYM”. Zmiana postrzegania rzeczywistości i zachwianie systemem wartości jest ostatecznym celem działalności wywrotowej w atakowanym kraju. W ten sposób dzięki strategii małych kroków agresor może odnieść zwycięstwo bez jednego wystrzału.

Przewrót ideologiczny składa się z czterech następujących po sobie etapów.

Pierwszy etap to proces demoralizacji. Trwa on 15 do 20 lat, czyli dokładnie tyle ile wymaga wyedukowanie, ukształtowanie światopoglądu i osobowości jednego pokolenia dzieci lub studentów w atakowanym kraju. Osiągnięcie celu wymaga oddziaływania na pewne dziedziny, które kształtują społeczeństwo. zaliczają sie do nich religia, system edukacji, życie społeczne, administracja państwowa, wymiar sprawiedliwości i wojsko, relacje pracownik-pracodawca wraz gospodarką. Osobami przydatnymi do prowadzenia walki są przestępcy, przeciwnicy polityczni państwa, wrogie elementy, osobniki psychotyczne nie akceptujące żadnych reguł oraz niewielka grupa faktycznych agentów, których pozyskano przekupstwem, zindoktrynowano lub zwerbowano w dowolny inny sposób. Główne zadanie inicjatora przewrotu ideologicznego polega na zaktywizowaniu w jednym kierunku normalnie występujących i działających w różnych kierunkach w każdym społeczeństwie oddziaływań destrukcyjnych. Nadanie przez dywersantów określonego kierunku działaniom destrukcyjnym ma za zadanie doprowadzić społeczeństwo do kryzysu.

Metody ataku na poszczególne dziedziny życia społecznego

Atak na religię prowadzony jest przez jej ośmieszanie, zastąpienie najróżniejszymi sektami i kultami, które mają za zadnie odciągnąć uwagę ludzi od prawdziwych wartości i zniszczyć religię. Chodzi o to, żeby wyznawane przez społeczeństwo dogmaty religijne uległy stopniowej erozji, żeby zastąpić powszechnie szanowane instytucje religijne organizacjami fałszywymi, aby odciągnąć uwagę ludzi od wiary i tradycji na rzecz wielu różnych wyznań. W Polsce, niektóre media z upodobaniem atakują księży katolickich.

Atak na edukację prowadzony jest przez odstąpienie od nauczania wiedzy konstruktywnej, pragmatycznej i kompetentnej. Zamiast matematyki, fizyki, chemii, języków obcych należy uczyć o zdrowym odżywianiu, budżecie domowym, wychowaniu seksualnym, o czymkolwiek byle dalej od systematycznej wiedzy. Warto w tym miejscu odnotować, że w Polsce w ostatnich latach zmieniono programy nauczania w szczególny sposób ograniczając nauczanie matematyki.

Atak na życie społeczne to zamiana ustanowionych tradycją instytucji i organizacji społecznych organizacjami sztucznie powołanymi. Chodzi o zabranie ludziom inicjatywy i pozbawienie ich odpowiedzialności, zniszczenie naturalnych więzi łączących poszczególne grupy społeczne i całe społeczeństwo, a najważniejsze jest wyeliminowanie rodziny i więzów rodzinnych. Wszystkie społecznie tradycyjne instytucje mają zostać zastąpione przez sztuczne biurokratyczne ciała kontrolne. W miejsce życia społecznego i sąsiedzkiego powołane mają być instytucje pracowników społecznych, ludzi którzy będą służyć nie społeczeństwu, a biurokracji. Działania takie mają doprowadzić do zniszczenia naturalnych więzi społecznych. Przykładem może być dość popularne w Polsce odbieranie dzieci rodzicom ze względu na ubóstwo.

Atak na administrację państwową tradycyjnie pochodzącą z wyboru społecznego prowadzi się przez zastępowanie jej całkowicie sztucznymi tworami takimi jak kolegia, komisje i różne grupy ludzi, których nikt nigdy nie wybierał. Jedną grup za pomocą, których można prowadzić atak na administrację są media (obserwujemy to obecnie w Polsce). Nikt ich nie wybiera, a jednak dysponują ogromną władzą, nieomal monopolistyczną władzą oddziaływania na umysły ludzi z pomocą, której mają możliwość ich pustoszenia. Każdego dnia podrzucają społeczeństwom informacje decydując za ludzi co jest dobre, a co złe, co i kogo ludzie mają wybierać. W ten sposób następuje powolna erozja władzy za sprawą ludzi, którzy nie posiadają ani kwalifikacji ani mandatu społecznego do działania przeciwko administracji państwa.

Atak na wymiar sprawiedliwości, porządek publiczny i wojsko prowadzi się przez niszczenie ich autorytetu. Jedną z podstawowych akcji jest przedstawianie, choćby w filmach, stróżów prawa jako głupich, prymitywnych paranoików i alkoholików stale nadużywających prawa, a przestępców jako sympatycznych ludzi skrzywdzonych nieco przez złe społeczeństwo. Armia przedstawiana jest jako grupa ludzi stale dążąca do wojny. Stosuje się uogólnienia celem wzbudzenia w społeczeństwie nienawiści, podkopania zaufania do instytucji, które chronią społeczeństwo, pilnują prawa i prządku społecznego, zapewniają bezpieczeństwo. Celem jest wprowadzenie relatywizmu moralnego, doprowadzenie do erozji podstawowych zasad moralnych obowiązujących w społeczeństwie.

Atak na sferę pracowniczą, relacje pracodawca-pracownik, prowadzi się około 15 do 20 lat. Celem jest zniszczenie ustanowionej tradycją umowy pomiędzy pracownikiem, a pracodawcą. Najważniejsze jest zaburzenie naturalnych procesów gospodarczych, podburzanie do strajków itd. W wyniku działań w tym obszarze cierpi całe społeczeństwo bo współczesna gospodarka to system naczyń połączonych.

Opisane powyższej oddziaływania w poszczególnych obszarach są koordynowane między sobą. Ilekroć mamy strajk natychmiast media informują o tym. Obecnie w Polsce również możemy zaobserwować skoordynowane działania wymierzone w porządek publiczny i administrację państwową. Gdy tylko KOD prowadzi jakiekolwiek działania natychmiast media informują o tym na wszystkich kanałach. Tymczasem ważną dla Polski i rozwoju naszej gospodarki wizytę Prezydenta Andrzeja Dudy w Chinach całkowicie schowano za kurtyną milczenia.

Demoralizacja ma doprowadzić do stanu, w którym w państwie nic nie działa tak jak powinno wówczas rozpoczyna się następny etap ataku – destabilizacja.

Druga faza ataku to destabilizacja. Destabilizacja ma za zadanie dzięki panującemu chaosowi moralnemu doprowadzić do zniszczenia wszelkich pożytecznych instytucji. Obszar oddziaływań zostaje zawężony do gospodarki, stosunków pracy oraz prawa i porządku publicznego dotykając również wojskowości. W tej fazie wojny istotne są również media. Na etapie destabilizacji głównym celem jest doprowadzenie do sytuacji, w której konflikty, ujawnione wcześniej, podkręca się przez radykalizację żądań, co uniemożliwia porozumienie. Ogólnie chodzi o radykalizację relacji międzyludzkich na każdym możliwym polu. Celem jest doprowadzenie do walki zwaśnionych stron w każdym możliwym obszarze, totalnej wojny społecznej wszystkich ze wszystkimi, rodziców z dziećmi, sąsiadów, pracowników i pracodawców, chuliganów z policją itd. W fazie destabilizacji pojawiają się przygotowani wcześniej agencji tzw. „śpiochy”, którzy pojawiają się niewiadomo skąd i stają się przywódcami różnych grup, osobami publicznymi i wpływowymi aktywnie włączającymi się w procesy polityczne. Aktualnie w Polsce mamy takie osoby, które pojawiły się niewiadomo skąd w życiu publicznym, może wystarczą dwa przykłady Ryszard Petru i Mateusz Kijowski. Do akcji wprowadzane są różne mniejszości żądające praw dla siebie, a to homoseksualiści, a to transwestyci, a to problemy z feministkami i prawem do aborcji. Ze wszystkiego robi się kwestię polityczną. Nie jest ważne kto będzie walczył z kim, ważne jest żeby doszło do walki, ważne jest wprowadzenie podziału i stworzenie warunków do walki. „Śpiochy” przejmują rolę liderów w przeprowadzaniu procesu destabilizacji.

Proces destabilizacji poprzedza bezpośrednio fazę kryzysu.

Kryzys rozpoczyna się gdy legalne organa władzy w państwie przestają funkcjonować, a społeczeństwo przestaje działać produktywnie. Natomiast władza przejmowana jest przez różne samozwańcze kolegia, niewybieralne grupy, które twierdzą, że wiedzą jak powinno funkcjonować społeczeństwo. W fazie kryzysu grupy te prą do przejęcia władzy. Jeżeli nie otrzymają władzy są gotowe brać ją siłą. W czasie kryzysu społeczeństwo gotowe jest zaakceptować każdy rodzaj silnej władzy, która zaprowadzi porządek i uspokoi zamieszanie, a ludziom pozwoli spokojnie pracować. Potrzebny jest silny lider, „zbawiciel”, który da odpocząć zmęczonemu kryzysem społeczeństwu. Lider przybywa najczęściej z zagranicy lub lokalnego lewicującego ugrupowania. „Zbawiciel” jest gotowy przyjąć władzę jednak jej przejęcie jest możliwe na dwa sposoby przez wojnę domową lub zewnętrzną interwencję. Po walkach następuje kolejny etap – normalizacja.

W czasie etapu normalizacji samozwańcza władza nadaje społeczeństwu nową rolę. Nie są już potrzebne żadne rewolucje, nie są potrzebne żadne radykalne ruchy społeczne. Normalizacja to odwrotność destabilizacji, to stabilizacja narzucona siłą. Wszystkie „śpiochy”, działacze społeczni, obrońcy praw pracowniczych oraz liberałowie, homoseksualiści, feministki itd. są eliminowani, w tym eliminowani fizycznie. Wszyscy ci ludzie wykonali swoją robotę i stali się zbędni. Nowe role wymagają stabilności aby wykorzystać społeczeństwo, eksploatować kraj i wyzyskać zwycięstwo. Żadne rewolucje są już nie potrzebne, nie będzie żadnych strajków, żadnych żądań homoseksualistów, żadnych praw kobiet, żadnych praw dziecka. Będzie tylko bezwzględna eksploatacja w nowym opakowaniu.

Odbicie kraju po wrogim przejęciu po przeprowadzeniu wszystkich etapów opisanych powyżej jest możliwe tylko na drodze interwencji zbrojnej.

Najskuteczniej i najtaniej zatrzymać proces ataku można w fazie demoralizacji. Proces demoralizacji może w ogóle nie dojść do skutku jeżeli kraj, który jest adresatem dywersji ideologicznej aktywnie, nie siłowo, aktywnie zapobiega importowi obcej ideologii. Jeżeli społeczeństwo jest silne, dzielne i samoświadome to wystarczy zablokować import obcej ideologii co pozwoli uniknąć całego łańcucha następujących po sobie zdarzeń prowadzących do katastrofy. W celu zablokowania importu obcej ideologii należy wykonać jeden krok, jest to najtrudniejsza, a zarazem najprostsza rzecz do zrobienia – społeczeństwo powinno powrócić do religii, czyli czegoś, czego nie da się dotknąć, zjeść lub nosić na sobie ale jest to coś co realnie porusza społeczeństwo i zabezpiecza. Obrona przez przewrotem ideologicznym jest więc bardzo prosta, nie trzeba strzelać do ludzi po prostu trzeba mieć WIARĘ. Nie staniesz się ofiarą przewrotu ideologicznego jeżeli dysponujesz mocą siły duchowej i wyższości moralnej.

demoralizacja → destabilizacja → kryzys → „normalizacja” (pacyfikacja tubylców)