Walki z UPA, kilkanaście setek ludzi z bronią zabijało tysiące, a jak może być dziś?

Sprawa zwrócenia Ukrainie kilkunastu powiatów leżących na południowym-wschodzie Polski podnoszona przez ukraińskich nacjonalistów w lutym 2014 roku to dość stary problem. Okazuje się, że już 1944 roszczenia do Chełma, Hrubieszowa, Przemyśla oraz do pozostałych ziem zgłaszali czołowi przedstawiciele władz USRR (USRR – Ukraińska Socjalistyczna Republika Radziecka), w tym Nikita Chruszczow oraz Ołeksandr Kornijczuk.

Ukraińcy w latach czterdziestych XX wieku podjęli działania zbrojne zmierzające do ustanowienia niepodległej i jednolitej narodowościowo Ukrainy. Prowadzili akcje, których celem było usunięcie nieukraińskiej ludności, w tym Polaków, z obszaru Wołynia i Małopolski Wschodniej. ​Ostatnim aktem tej wojny była walka o oderwanie tzw. Zakierzońskiego Kraju od Polski i przyłączenia go do niepodległej Ukrainy, która miała powstać po oczekiwanym konflikcie zbrojnym między państwami zachodu, a Związkiem Sowieckim. Jednym z głównych celów zwalczanych przez UPA były posterunki MO i strażnice WOP. Pacyfikacje wsi i miasteczek, mordy i gwałty stały się w połowie lat czterdziestych chlebem powszednim w rejonie Bieszczadów. W latach 1943-1948 zginęło na terenach obecnej Polski 7-8 tys. Polaków oraz 10-12 tys. Ukraińców. Byli zarówno ofiarami walk, jak i zbrodni, których dopuszczały się obie strony konfliktu.

Zapoznając się z powyższymi informacjami jakoś podskórnie ma się wrażenie, że w walkach po obu stronach zaangażowane były duże oddziały tymczasem okazuje się, że wedle szacunków z dokumentów dowództwa Grupy Operacyjnej „Wisła” Ukraińska Powstańcza Armia dysponowała na dzień 1 kwietnia 1947 siłami zbrojnymi w liczbie 2402 ludzi, łącznie z obsadą terenową w liczbie 720 ludzi. Dysponujących bronią i aktywnych w walce członków UPA oszacowano na 1772 ludzi, rozkład sił na poszczególne oddziały wyglądał następująco:

Sztab UPA w „Zakierzońskim Kraju” – 25 ludzi;

Okręg nr 1 – sztab (37 ludzi), obsada personalna rejonów (249 ludzi), oddziały zbrojne: sotnia „Burłaki” (120), sotnia „Łastiwki” (91), sotnia „Hromenki” (121), sotnia „Kryłacza” (81), sotnia „Stacha” (61), sotnia „Bira” (90), sotnia „Chrina” (121), sotnia „Romana” (121);
Okręg nr 2 – sztab (27 ludzi), obsada personalna rejonów (471), oddziały zbrojne: sotnia „Kruka” (71), sotnia „Kalinowicza” (100), sotnia „Tucza” (90), sotnia „Szuma” (101), sotnia „Bryla” (60), sotnia „Sahajdaczyn” (61), sotnia „Jara” (41), sotnia „Czausa” (51), sotnia „Dudy” (40), sotnia „Kryłaty” (41), sotnia „Dawida” (71).

Po trzech miesiącach działania Grupy Operacyjnej „Wisła”, siły zbrojne UPA zmniejszyły się z 2402 ludzi do 563 ludzi.

Warto zwrócić uwagę na cyfry, 2402 ludzi, w tym 1772 uzbrojonych, terroryzowało i skutecznie walczyło z Wojskiem Polskim przez kilka lat na obszarze wielkości Bieszczadów.

Te same zasady walki obowiązują również dzisiaj szczególnie w dobie tzw. wojny hybrydowej. Dla destabilizacji i siania terroru wcale nie potrzeba dużych sił. Jednak wróg ma bardzo utrudnione zadanie gdy napotyka UZBROJONĄ ludność cywilną gotową bronić swojego życia i mienia. Z tego powodu w obliczu współczesnych zagrożeń wojną hybrydową niezwykle ważne jest żeby zbroić się w legalnie dostępną w Polsce broń. Bez pozwolenia każdy może zakupić broń czarnoprochową rozdzielnego ładowania. Broń tego typu nie różni się skutecznością i celnością od broni współczesnej. Jedyny obszar, w którym ustępuje tej ostatniej to szybkostrzelność. Kupujmy broń czarnoprochową i uczmy się jej skutecznie używać ponieważ umiejętności te mogą okazać się w najbliższym czasie bardzo przydatne. Tu test rewolweru czarnoprochowego: http://piens.pl/czarnoprochowiec-poszukiwany-od-zaraz/